Jeffrey Lee Pierce, my dead friend

Ηταν ένας τύπος στην Αγγλία που έπαιζε με τον Jeffrey Lee Pierce τα τελευταία χρόνια πριν πεθάνει. Ηθελε να κάνει ένα tribute δίσκο για εκείνον και μάζεψε κομμάτια τα οποία δεν είχαν ηχογραφηθεί. Ηταν κομμάτια σε demo μορφή που ο Jeffrey είχε ξεκινήσει να δουλεύει. Με κάλεσαν γιατί ήξεραν ότι είμαι fan του και απλώς μου ζήτησαν να αναμιχθώ στη δημιουργία αυτού του album και είμαι χαρούμενος που το έκανα. Ηταν ωραία με τους Crippled Black Phoenix. Μου έστειλαν τη μουσική που είχαν ηχογραφήσει και μου άρεσε. Νομίζω ότι θα λειτουργήσει σωστά.



Read no more: http://www.myspace.com/516457566/blog?bID=540256173#ixzz13pBdmVFw

TO ΠΛΗΡΕΣ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΩΡΩΝ

Το βιβλίο με τις ώρες πρωτοπαρουσιάστηκε αρχικά το 1987. Ακούγοντας το δίσκο θα παίζατε περισσότερο στα τέλη  ΄60, αρχές ΄70. Οι αριθμοί έχουν σαφή στοιχεία psychpop, αλλά και το μάλλον συμβατικό δομή. Το 1987, ο δίσκος δεν έκανε τόσο μεγάλο θόρυβο. Και αυτό είναι στην πραγματικότητα το κόκκινο καλώδιο σε ολόκληρη τη σταδιοδρομία των "πράσινων πυτζαμών". Εκείνοι δεν υπέγραψαν ποτέ με σημαντική ετικέτα, δεν σημείωσαν ποτέ ένα χιτ. Το πρόσφατο πάλι αρχισμένο αρχείο της ετικετας green monkey που αποφασίζεται δώσει ένα τέλος σε όλο αυτό τον λανθασμένο δρόμο, και αποφασισμένο να φέρει έξω το αρχείο πάλι για ένα πιό ευρύ κοινό. Το αρχικό τιράζ ανήλθε σε, όπως συμβαίνει, μόνο 500 αντίγραφα αριθμημένα. Αυτός ο νέος πολυάσχολος είναι με 17 τραγούδια τι στη μεγάλη πλευρά. Αυτός έρχεται επειδή εκτός από τους αριθμούς που εμφανίστηκαν στο αρχικό δίσκο, το ακόμη μερικά αριθμών από το "βιβλίο με τις ώρες" -ώρα-sessies έχει συμπεριλήφθουν  Το τόξο έντασης συνεχίζει τη στάση εντούτοις πολύ αρκετά σφιχτά. Το album ανοίγει με το " Paula" το ακόμα χτύπημα φρέσκο, παρά σαφή αναδρομικός-psych-ο ήχος. Το ηχώντας τραγούδι " σταθερών μερών τόρνου Μου εκτός από Balloon" είναι από τα καλύτερα του δίσκου, ακριβώς όπως το χοιρίδιο ταλαντεμένος άγρια την έκπληξη. Δυστυχώς η κοινωνία πιάτων έχει κολλήσει άμεσα τα bonus tracks πίσω από το αρχικό δίσκο. Το διπλό album ήταν καλύτερο. Το επίπεδο των τελευταίων κομματιών είναι σαφώς χαμηλότερο. Αυτό είναι λυπηρό, αλλά αυτή είναι οπωσδήποτε μια καταξιωμένη επαν-έκδοση.
A Murder Of Crows


I wish I was young and stupid
I'd run away to Spain
And live with a beautiful terrorist
Who'd take away my pain

Maybe she'd be from Italy
Or she might be from France
But she'd know how to hold a machine gun
And she'd kiss me when we danced

We're just a murder of crows
Living on a long wire

Someday I'm going to have a baby
And a llama and a wife
And I hope you'll come and visit me
In the best part of my life

We're just a murder of crows
Living on a long wire

THIS IS A PLAYLIST, SIR!

-CAT POWER-Metal heart
-ESBEN AND THE WITCH-Marching song
-PAVEMENT-The hexx(live)
-WILCO-Monday
-STEVE WYNN & THE MIRACLE 3-Resolution
-ROBERT PLANT-Angel dance
-SECRET SISTERS-Big river
-PACK A.D.-Cobra matte
-FACTORY FLOOR-Lying
-GALLOPS-Miami spider
-FUTURE ISLANDS-Swept inside
-CLINIC-Orangutan
-OUTER MINDS-Until you're dead
-MOTHER OF TEARS-Little ratty
-WOVEN BONES-7 year mirror
-PIERCED ARROWS-On the move
-GRINDERMAN-Worm tamer (a place to bury strangers remix)
-GREEN PAJAMAS-The red,red rose
-SMOKE FAIRIES-Feeling is turning blue
-MAGNETIC MAN-Anthemic
-MAGNETIC MAN-Fire
-TRICKY-Kingston logic
-NEW YOUNG PONY CLUB-Rapture
-BRITISH SEA POWER-Zeus
-SCHOOL OF SEVEN BELLS-Heart is strange
-BOB MOULD-Life and times
-LES SAVY FAV-Let's get out of here
-KILLING JOKE-European super state
-EINSTURZENDE NEUBAUTEN-Haus der luge
-PARAMOUNT STYLES-These starry nights
-ROKY ERICKSON-It's a cold night for alligators

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΟΙ

Tι έντονη δημιουργική πνοή που έρχονται να μας απελευθερώσουν οι εντυπωσιακοί κροκόδειλοι, με όλο το  τελευταίο κόσμημά τους Sleep Forever! Αυτή η αμερικάνικη μπάντα, καταγωγή San Diego, η οποία έγινε αρκετή να γνωρίσει η συνέχεια στη πρώτη κυκλοφορία του opus Summer μακριά Βιασύνη, επιστρέφει με τη δύναμη και τη φαντασία με ένα δίσκος που πετυχαίνει σε όλα σημεία, πού η τέλεια συνοχή ανάμεσα στους δύο μουσικούς αναπνέει το ταλέντο και την παληκαριά στο πνεύμα. Στο Sleep Forever, υπάρχει, ακούμε παρά τη καλή θέλησή μας, έναν στρόβιλο από διανοητικές εικόνες που πετούν στον  ελεύθερο αέρα μέσα στον εγκέφαλό μας. Από τη μια, επειδή η μουσική τους indie new-wave shoegaze ανακατώνει τη φαντασία μας, και, από την  άλλη , επειδή αναγνωρίζει αρκετά στοιχεία που προέρχονται από τον προσωπικό μουσικό καταλόγου μας. Αυτός δεν είναι επομένως ο σημαντικότερος λόγος να μάθετε ότι οι κροκόδειλοι έχουν αναλάβει, κατά τη διάρκεια του ενάρξη του Summer μακριά βιασύνη υπάρχει τα δύο έτη, αρκετές περιοδείες με φήμησμένες μπάντες, κυρίως Holy Fuck και The Horrors, των οποίων η επιρροή αρχικού Colours γίνεται πάρα πολύ αισθητή στο πιό πρόσφατο άλμπουμ τους. Πράγματι, από τα πρώτα αυλάκια του εναρκτήριου κομματιού Mirrors,η επιρροή των Horrors είναι ήδη στο αποκορύφωμά της. Αναγνωρίζει το ηχητικό και διαστημικό πληκτρολόγιο των Βρετανών, και τη βαθμιαία, προοδευτική είσοδο της ύλης, η οποία ξέρει να περιμένει. Τότε, μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, μια rythmée καλά μπαταρία χτυπά το ρυθμό, πριν η ηλεκτρική κιθάρα, παραμορφωμένει στην επιθυμία, εισάγει στη σκηνή. Οι συμφωνίες είναι θαυμάσιες, και το αποτέλεσμα, μετουσιώνει. ο σύνολο θυμίζει πάρα πολύ το μακρύ κομμάτι Sea Within Α Sea του Horrors. Εκτός από το ότι ο τύπος των κροκοδείλων πιο υπολογίζεται, πιό δραστήριος, πιό ελεγχόμενος. Ο Welchez και Κάρολος Rowell ξέρουν να δημιουργήσων έναν ήχο που χτυπά, ο οποίος αποδειχθηκε να είναι μια διασταύρωση ανάμεσα σε The Jesus and Mary Chain και Wavves, το οποίο δεν είναι κακό. Το Duo κροκόδειλοι επιστρέφει στη δύναμη με αυτό το δίσκο που θα σας κάνει σίγουρα να πέσετε ή να ξαναπέσετε στην αγάπη με αυτούς. Οι μελωδίες εξαίρετα καλά εργάζονται, η ενορχήστρωση, που περιλαμβάνει ένα όργανο, μετουσιώνει, και το σύνολο, dévastateur και που χτυπά. Οριστικά ένα χτύπημα στη καρδιά! (Fat Possum)

GLASSER

Προσθέστε τη Glasser, aka την Cameron Mesirow με έδρα το L.A. (με τη βοήθεια του Mat Popieluch), στον κατάλογο των σόου ενός ανθρώπου (blank dogs) και ατομικών (Dum Dum Girls) προγραμμάτων κρεβατοκάμαρας (δεν μετράμε το black metal εδώ, φυσικά, ως επιβλαβές). Το πάντρεμα δεν είναι εξ ολοκλήρου σωστό, αλλά εσείς θα βρείτε και μερικές επικαλύψεις. Είναι ακόμα περισσότερη αφήγηση που έχει παίξει και παρουσιάσει με τονVuk, ο οποίος είναι στους κορυφαίους φίλους στο MySpace της: Υπάρχει κάτι απο  Kate Μπους, μουσική Broadway , και  οι ηχογραφήσεις της είναι έξοχες συνθετικά. Ιδιαίτερα το κρουστικός «ισχύει» και το «ευτυχές» downbeat παρουσιάζει ότι στα παραλειπόμενα του προσεχούς single-με τον τίτλο "True Panther 12″ μαζί με το «learn.» Στην β-πλευρά θα βρείτε ότι ανακατεύει ξανά από τους πολύ πολυάσχολους τυχερούς δράκους, το "Tanlines", και το"John Talabot". Μέχρι τότε, βουτήξτε (θλιβερό).

No rest for the wicked

Το 1984 αγόρασα χωρίς να έχω λεφτά στη τσέπη το vengeance των new model army για μερικά λεπτά (της ώρας! τότε είχαμε δραχμές) και δεν πρόλαβα να ακούσω τίποτα παραπάνω από το ράδιο. Ευτυχώς, πήγα στη συναυλία.
"Κοιτάζω τριγύρω. Δεν είναι πάνω από 15 άτομα στο Ρόδον, η συναυλία έπρεπε να έχει ήδη αρχίσει. Οι χαχόλοι βούλιαξαν τις προάλλες το ΟΑΚΑ για ν΄ακούσουν Στινγκ και Γκάμπριελ και Σπρίνγκστιν να τραγουδάνε παρέα με τον Νταλάρα, «σήκω-στάσου/ για τα δικαιώματά σου», αλλά ούτε το ένα δέκατο απ΄αυτούς τους αγωνισταράδες δεν καταδέχτηκε να έρθει σήμερα στους New Model Army. Ξεκουράζονται φαίνεται ακόμα από τον λυσσαλέο αγώνα που έδωσαν υπέρ της Διεθνούς Αμνηστίας!" Από το Λευκό Θόρυβο http://themotorcycleboy.blogspot.com/

Το φάντασμα ξαναχτυπά

"Phantom band : want "είναι έξω στο UK σήμερα και αύριο στις ΗΠΑ, και για να γιορτάσει το γκρουπ  θα παίξει ένα instore στο Fopp της Γλασκώβης στην οδό ένωσης απόψε. Οι οδηγίες σας: φθάστε εκεί τόσο σύντομα μετά από 5pm όπως πιθανά. Εγκαταλείψτε την εργασία πρόωρα!

Μου αρέσει πολύ η Σκωτία. Και οι Σκωτσέζοι, γιατί δεν ντρέπονται να μιλάνε για τα τραύματά τους και τη μιζέρια τους (όταν την έχουν φυσικά). Κατά πως ψυχολογώ αυτό το εξαμελές από τη Γλασκώβη μάλιστα, δεν ντρέπονται να χρησιμοποιούν παλιά, πασίγνωστα υλικά. Ίσως γιατί το κάνουν με επιτυχημένο τρόπο. Στη συνταγή τους αρκετά ντεμοντέ αλλά δοκιμασμένα υλικά. Kraut, swamp rock,λίγο dark λίγο post μια πρέζα ροκιές, επτάλεπτα κομμάτια μπατάρουν από το ποπ στο επικό και τα παρόμοια. Οι ίδιοι δηλώνουν ότι παίζουν…Proto- Robofolk. Επιπλέον, ενώ ξέρουμε τη φάτσα τους, κυκλοφορούν και με κουκούλες. Σου λέει, μην κοιτάς πώς είμαι, να ακούς τι παίζω. Σωστά! Αλλά είναι ανάγκη παλικάρι μου να βάλεις και πανοπλία; Και δεν σκας όταν παίζεις με το πρόσωπο αλά Γουαντάναμο; Μυστήρια η ψυχή του καλλιτέχνη. Μ’ αρέσουν πάντως.Ντεμπούτο άλμπουμ “Checkmate Savage”


Και ευτυχώς που δεν διάλεξαν για όνομά τους ούτε το Robert Redford, ούτε το Les Crazee Boys. Για φαντάσου να τους έλεγαν Tower of Girls. Τί σακούλα να βάλεις στο πρόσωπο;
http://rocksdemilo.wordpress.com/2009/04/12/the-phantom-band/


Τα ξελαμπικαρίσματα είχαν αρχίσει χρόνια πριν όταν μέσα σε στούντιο και σε πρόβες έπαιζαν ότι τους κατέβαινε στο κεφάλι. Τα έξι γλασκωβέζικα φαντάσματα ξεκινούσαν να σολάρουν τζαμάροντας την τέκνο με κιθάρες, όλα τα είδη της ποπ και ροκ, όλα τα παρακλάδια του μέταλ, όλα τα soundtrack από ταινίες τρόμου, παρωδώντας παράλληλα όλες τις μπάντες που σιχαίνονταν.


Στις συναυλίες τους ανακοίνωναν πως θα παίξουν με το όνομα στην αφίσα να λέει κάποιες φορές Wooden Trees και κάποιες άλλες Robert Redford και Robert Louis Stevenson. Κανείς δεν τους έβλεπε στα live, άλλοτε έπαιζαν με σακούλες στα κεφάλια κι άλλοτε τεράστιοι ψεύτικοι λύκοι φύσαγαν εφέ καπνών μπροστά τους καθ’ όλη τη διάρκεια ώστε κανείς απ’ το κοινό να μην μπορεί να τους διακρίνει. Μοίραζαν ντέμο κασέτες και cdr εμπορίου με τραγούδια τους και πάντοτε με διαφορετικό όνομα. Ιστορίες χαβαλέ και μυστηρίου που αν ψάξεις κάτω απ’ το τραπέζι της μουσικής παιδικής χαράς θα βρείς αρκετές παρόμοιες. Όταν τελείωσαν τα αστεία όμως τα έξι ινκόγκνιτο αγόρια απ’ την Σκωτία αποφάσισαν να «σοβαρευτούν» και να στρώσουν τον κώλο τους κάτω για ένα ντεμπούτο δισκογραφικό έργο με τίτλο, Checkmate Savage!


Με παραγωγό τον άλλοτε ντράμερ των Delgados, Paul Savage και μέσα στα στούντιο της chemical underground, οι Phantom Band ξετίναξαν από πάνω τους όλα αυτά τα χρόνια μουσικής τριβής μεταξύ τους κι έφτιαξαν ένα άλμπουμ που σπας το κεφάλι σου να αποκωδικοποιήσεις τις επιρροές του. Μια ματιά στο διαδίκτυο θα σου αποδείξει πως ο κατάλογος των συγκροτημάτων με τους οποίους τους μοιάζουν είναι ατελείωτος κι αλλοπρόσαλλος. Η αλήθεια είναι πως τα εννέα τραγούδια που κινούνται για το «Άγριο Ματ» δεν νοιάζονται καθόλου για μια εύκολη παρτίδα με το αυτί του ακροατή. Κι αν το single, The Howling ξεκινά με μια Echo and the Bunnymen πιασάρικη διάθεση το ακριβώς επόμενο Burial Sounds (όνομα και πράγμα) έχει βάση υποβλητικά τύμπανα, βαθιά φωνητικά του τραγουδιστή Rick Anthony, κι ένα μπάσο λιτανεία του Gerry Hart που σαν σε διονυσιακή τελετή τα βολεύουν με backing vocals αλυχτήματα. Στο Folk Song Oblivion έχουμε δυο τραγούδια μέσα σ’ ένα, οι Go Betweens συναντούν μια dark wave band για να γίνουν και πάλι λίγο αργότερα κιθαριστική ποπ για να ξαναγίνουν dark wave και ο δίσκος να συνεχιστεί με το ορχηστρικό Crocodile που η μύτη μου λέει πως θα κλείνουν και τα live τους έτσι, πριν το πρώτο encore, μιας και προσφέρεται για ξεχείλωμα και κιθαριστικά όργια. Το Halfhound θα μπορούσε κάλλιστα να σταμπαριστεί από μια παλιομοδίτικη hard rock ύφεση αν δεν είχε τρία απανωτά γυρίσματα στον χρόνο του που το απαγκιστρώνουν κάνοντάς το μια υπέροχη σύνθεση που λες και ξεβγάλθηκε από τα ‘70s. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο ακόλουθο Left Hand Wave όπου αντίθετα με τον προκάτοχό του μεταπηδά δυο δεκαετίες μετά και σ’ ένα σταδιακό ανέβασμα της μουσικής του πλοκής μαζί με τον επίμονο στίχο: «all my loving heart underneath the rockslide stones…». Συνήθως τα τραγούδια νησιά είναι εκείνα που πάντα έρχονται να ηρεμήσουν τα πάντα σ’ ένα album. Έτσι το Island, που φέρνει στο μυαλό τους Palace Music και ειδικά τον αξιότιμο κύριο Will Oldham, παίζει ακριβώς τον ρόλο του συμφιλιωτή ανάμεσα στις χρόνιες μουσικές επιρροές και στις σταθερές αξίες. Ένα όμορφο slowcore τραγούδι είναι πάντα ένα όμορφο slowcore τραγούδι. Ένα βήμα πριν το τέλος έρχεται το αγαπημένο τραγούδι του Checkmate Savage. Το Throwing Bones είναι από εκείνα τα τραγούδια κιθαριστικά μηχανάκια που τρέχουν σ’ έναν γνώριμο δρόμο που πέρασαν τα 80’s και 90’s ηλιοτρόπια δεξιά κι αριστερά μας μέσα από μια μουσική που μας χάρισαν κάποτε προαναφερθέντα συγκροτήματα κολλήματα της Μπάντας Φάντασμα. Ο δίσκος κλείνει με το αποχαιρετιστήριο The Whole Is On My Side σ’ ένα σταθερό rewind back down tempo της βασικής φόρμουλας του Checkmate Savage δίχως μουσικές επιδείξεις αλλά μιας αξιοκέραστης αυλαίας που περιμένει την επόμενη παράσταση.


Και τώρα η σούμα!


Κάθεσαι μ’ έναν φίλο. Ξέρεις από αυτούς που όταν η κουβέντα πάει στη μουσική ως συνήθως. Σε ρωτάει: «Άκουσες τίποτα καλό τελευταία;». Απαντάς: «The Phantom Band, φοβεροί!». Ρωτάει: «Και τι παίζουν;». Απαντάς κομπιάζοντας: «Τι να σου πω τώρα, κάτι ανάμεσα σε Echo and the Bunnymen, Go Betweens, αλλά με κιθαριές και λίγο σκοτάδι, αλλά μην φανταστείς μαυρίλα…είναι κάτι σαν…πολύ ωραίο ρε παιδάκι μου γεμάτο πράγμα…δεν είναι κάτι που θα σε τρελάνει αλλά εγώ έχω φάει κόλλημα…είναι από εκείνα που αν δεν τ’ ακούσεις εσύ ο ίδιος δεν θα σου πω εγώ…τι να πω, μπορεί και να μην σου αρέσει…». Και κάπου εκεί φίλτατε μουσικόφιλε που διαβάζεις τούτο το post και δεν έχεις καταλάβει χριστό έρχεται η ώρα που πρέπει να ακούσεις τους Phantom Band διότι κι εγώ το ίδιο έπαθα όταν διάβασα κάμποσες κριτικές και άκρη δεν έβγαζα με τις επιρροές. Θα βάλεις κι εσύ μια μπάντα που σου μοιάζουν αλλά άκρη στην περιγραφή στο τέλος δεν θα βγάλεις για το καλύτερο ντεμπούτο album της χρονιάς…μέχρι στιγμής!
Κείμενο: Αrturo Bandini
http://www.tranzistor.gr


Ντεμπούτο για τους Σκωτσέζους, από την Γλασκόβη. Ένας παράξενος δίσκος που μπλέκει πολλές όμορφες μουσικές. Ακούγεται παρά πολύ ευχάριστα. Είναι πάρα πολύ χαρούμενο. Έχει αυτό το βόρειο-βρετανικό στυλ και το σκοτεινό ύφος στην μουσική μεν, αλλά είναι πάρα πολύ προοδευτικό και πειραματικό. Παίζουν διάφορα εφε και νεοτεχνολογικα μουσικά ευρήματα τα οποία παντρεύονται αρμονικά με ήχους και όργανα παραδοσιακά και λίγο φολκοριστικα. Είναι ένας παράξενος συνδυασμός, αλλά είναι και αυτό που το κάνει πάρα πολύ όμορφο και ιδιαίτερα πρωτότυπο. Δεν περίμενα ο πρώτος δίσκος που θ’ ακούσω την νέα χρονιά να μου φανεί τόσο μα τόσο φρέσκος. Σαν να δέσανε το rock n roll με ψυχεδελικές μουσικές και dark ατμόσφαιρες. Θορυβώδες, ρυθμικό, πειραματικό, σκοτεινό, μελωδικό, μοντέρνο, παραδοσιακό και διάφορα άλλα που θα τα διαπιστώσετε από το πρώτο άκουσμα. Είναι η πιο παλιομοδίτικη μοντέρνα κυκλοφορία που άκουσα εδώ και χρόνια. Οξύμωρο. Όμως παρα πολύ ομορφο, α και με πολύ ενδιαφέροντα φωνητικά.
http://noiz.wordpress.com/2009/01/03/the-phantom-band-checkmate-savage-2009


Read more: http://blogs.myspace.com/index.cfm?fuseaction=blog.view&friendId=471742073&blogId=486805849#ixzz12jr2uGQb

To want των phantom band είναι έξω στο UK σήμερα και αύριο στις ΗΠΑ, και για να γιορτάσει η μπάντα θα παίζει ένα instore στο Fopp της Γλασκώβης στην οδό union απόψε. Οι οδηγίες σας: φθάστε εκεί σύντομα, μετά από 5pm  πιθανώς. Εγκαταλείψτε την εργασία πρόωρα!

Οχι άλλη μουσική!

"Όχι Moυσική" είναι το νέο στούντιο άλμπουμ των Stereolab (το δέκατο!), το οποίο προβλέπεται περίεργα να κυκλοφορήσει μέσα από τα βάθη της τρέχουσας, αυτοεπιβαλλόμενης μουσικής παύσης της ομάδας. Ηχογραφημμένο στα τέλη του 2007, αυτό το άλμπουμ δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των σέσιον που ωοτόκησαν την πιό πρόσφατη κυκλοφορία του γκρουπ, "χημικές χορδές" (2008). Κατά τρόπο ενδιαφέροντα, εντούτοις, αν και αυτές οι δύο πιό πρόσφατες προσφορές από το γκρουπ προέκυψαν μέσα  από την ίδια δημιουργική προέλευση, το "όχι μουσική" φεύγει πραγματικά μακρυά από τη χαρακτηριστική έκθεση της μπάντας, παρουσιάζοντας τις σκοτεινότερες, φορτωμένες synth άκρες και φρεσκότερους ρυθμούς, καθώς επίσης και ελαφριές, οπτιμιστικές, εμπνευσμένες από το λαουντζ ιδιότητες για τις οποίες οι Stereolab είναι γνωστοί και αγαπημένοι πράγματι, διάφορες διαδρομές δεν θα αισθάνονταν εξ ολοκλήρου από τη θέση στο διαφημιστικό της Στέλλα Artois  ή σε ένα από τα φιλμ του ρόζ πάνθηρα. Η Γαλλική προφορά ακόμα κυλίσματος της Laetitia Sadier, η σταματημένη και η λεπτή φωνητική χροιά κάθονται τέλεια μέσα σε αυτό αισθητικά. Τα λυρικά ποιήματά της δεν είναι  πάντα κατανοητά (αν και είναι αρκετά ενδιαφέροντα όταν είναι) και η φωνή της χρησιμοποιείται συχνά καθαρά για αυτές τις οργανικές και υφολογικές ιδιότητες. Οι οργανικές δυνατότητες του γκρουπ σε όλο αυτό το άλμπουμ είναι υψηλής ποιότητας, όπως είναι η κρυστάλλινη παραγωγή. Είναι ρυθμικά ενδιαφέρον, με μια υψηλή αναλογία σχεδίων ηλεκτρονικών τυμπάνων, η οποία δανείζει σε πολλές από τις διαδρομές μια δροσερή, μεταμοντέρνα άκρη. Το λεύκωμα δεν επιδεικνύει τόσο πολλή δράση κιθάρων όσο και προηγούμενες κυκλοφορίες των Stereolab - δεν είναι ακόμα και διακριτό σε διάφορες διαδρομές - αν και υπάρχει ένα ποικίλο και ενδιαφέρον μίγμα οργάνων στην επίδειξη, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου κομματιού πνευστών, μερικές σειρές, και πολλή συντονισμένη κρούση. Ο τομέας ξεχωρίζει της ενοργάνωσης ολόκληρου του λευκώματος, εντούτοις, είναι ο πολλαπλασιασμός και η ποικιλία των synths στην προσφορά. Μερικά έχουν μια φρέσκια, μεταμοντέρνα, όνειρο-ποπ εμπνευσμένη ποιότητα παρόμοια με τις εργασίες των εξαρτήσεων του Μπρούκλιν ισχίων όπως το Au Revoir Simone ή Savoir Adore άλλοι υγιείς πέρα από το ανάλογο, με το παχύ, βαρύ, sci-FI να εμπνέει τους ήχους. Οι ασημένιοι ήχοι άμμων (μίγμα μηχανών αυτοκρατόρων) ειδικά όπως ο Βαγγέλης ξεχνούν να υποβάλουν την ηχητική λωρίδα δρομέων λεπίδων - απολύτως διαφορετική από το αρχικό, περίεργο μίγμα της διαδρομής από τις χημικές χορδές. Σε όλη όχι τη μουσική φαίνεται να υπάρχει ένα φοβερό μέρος άμεσων επιρροών από μια τεράστια ποικιλία περιοχών από το Krautrock στο μετα-ροκ, τη δεκαετία του '60 ευρω-σκάει στην electronica. Εντούτοις, οι Stereolab είναι οι τελευταίοι μεταμοντέρνοι αναμίκτες, και ότι μπόρεσε να έχει μετατραπεί σε έναν τεράστιο ηχιτικό σκουπίδι έχει εξελιχθεί πραγματικά σε αυτό που αισθάνομαι ότι είναι η πιό ενδιαφέρουσα και τρέχουσα κυκλοφορία τους μέχρι σήμερα.

Προλαβαίνουμε (?)

Από transistor.gr

Ένα από τα πιο επιτυχημένα συγκροτήματα που ξεπήδησαν από την indierock σκηνή της Ευρώπης στις αρχές των 00s, οι RadioDept. κέρδισαν εγκωμιαστικά σχόλια από το διεθνή Τύπο το 2003 χάρη στο ντεμπούτο τους "LesserMatters", ένα άλμπουμ-σταθμό στην πρόσφατη ιστορία του shoegaze και underground αποκάλυψη που γρήγορα κέντρισε το ενδιαφέρον ενός ευρύτερου κοινού, ανάμεσα στο οποίο βρισκόταν και η SofiaCoppola, που χρησιμοποίησε τρία τραγούδια τους στο soundtrack της ταινίας "MarieAntoinette". Η dreampop συνέχειά του, το "PetGrief", κυκλοφόρησε το 2006 και συνέχισε να τους χαρίζει καινούργιους θαυμαστές ανά τον κόσμο, ενώ ο πιο πρόσφατος και πολυαναμενόμενος δίσκος τους, το "ClingingToAScheme" του 2008 σηματοδότησε μια στροφή στη synthpop και το μινιμαλιστικό post-punk με κάποιες έντονα πολιτικοποιημένες στιγμές, σαν να διάβαζαν αντι-κυβερνητικό μανιφέστο οι PetShopBoys. Η παρθενική εμφάνισή τους επί ελληνικού εδάφους σίγουρα αποτελεί το συναυλιακό γεγονός του φθινοπώρου.

Tahita of NYPC

Οι NewYoungPonyClub προσγειώθηκαν στη μέση της dancerock επανάστασης το 2007 και μπήκαν --αδίκως ίσως-- στη nurave κατηγορία της οποίας εκείνη τη στιγμή ηγούνταν οι Klaxons. Το single "IceCream" θεωρήθηκε από πολλούς το απόλυτο χορευτικό κομμάτι της χρονιάς (είχε ήδη δημιουργήσει ντόρο στους μουσικούς κύκλους του Λονδίνου από το 2005), ενώ το ντεμπούτο τους "FantasticPlayroom" τελειοποίησε το disco υβρίδιο ήταν υποψήφιο για το υψηλού πρεστίζ MercuryPrize. Ακολούθησαν περιοδείες με τη LilyAllen, τους CSS και φυσικά τους Klaxons και φέτος επέστρεψαν με μια ανανεωμένη ηχητική πρόταση με το άλμπουμ "TheOptimist". Πιο σκοτεινοί και περιπετειώδεις, οι NewYoungPonyClub απέδειξαν ότι δεν αποτελούν άλλη μια μπάντα της στιγμής και ότι ήρθαν για να μείνουν.

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου
New Young Pony Club
Expert Medicine
Playground
No ProfileΠέμπτη 21 Οκτωβρίου
The Radio Dept.
Travel Mind Syndrome
His Majesty The King Of Spain
TrapΧΩΡΟΣ. Gagarin 205 Live Music Space, Λ. Λιοσίων 205ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ. Doorsopen 19:30, livestarts 20:00
ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ. 10 ευρώ (προπώληση & ταμείο)

Οι επιλογές μου

Radio Dept: Lesser Matters 2003, Clinging to a Scheme 2010

NYPC: Fantastic Playroom 2007

velvet illusions

Τη κάναμε σχεδόν! Τι συνέβη; Περισσότερα για εκείνο τον καιρό σε λίγο…. Μας έχετε ακούσει; Τα 45' μας συλλέγονται σε όλο τον κόσμο. Τα τραγούδια μας, συμπεριλαμβανομένου του "Acid Head" , " Theme Song" , " Μίνι Shimmy" και " Hippie Girl" , βρίσκoνται στις σειρές CD pebbles, acid dreams ή άλλους δίσκους συλλογές. άκουσα ακόμη και μια έκδοση διασκευής του "Αcid Head" , από το CD που κυκλοφόρησε από το αυστριακό γκρουπ running stream. Συζητούμαστε τουλάχιστον σε ένα βιβλίο, " Rock της Δεκαετίας του '60 " , δημοσιευμένο από το Michael Hicks το 1999. τα καλλιτεχνήματά μας περιλαμβάνονται στα αρχεία προγράμματος μουσικής εμπειρίας.Είμαστε γνωστοί στους συλλέκτες ως " Χαμένη Psychedelic Band της Καλιφόρνια ". Στην πραγματικότητα, είμαστε από το Yakima! Είμαστε ένα " Vox Band". Δεδομένου ότι όπως μπορείτε να σταχυολογήσετε από τη φωτογραφία, είχαμε τόσο πολύ εξοπλισμό Vox από ότι οποιαδήποτε μπάντα θα μπορούσε ποτέ να χρειαστεί, συμπεριλαμβανομένων τριών έξοχων Beatle amps, ένα όργανο continental,  ηχεία PA Vox και διάφορες κιθάρες Vox, συμπεριλαμβανομένης μιας κιθάρας Mando. Χρησιμοποιήσαμε επίσης τις κιθάρες Mosrite, συμπεριλαμβανομένου ενός όμορφου μοντέλου με διπλό λαιμό για το μεγάλο πρώτο κιθαρίστα μας, τον μακαρίτη Dewayne Russel. γράψαμε ένα album' των αρχικών τραγουδιών στο Σιάτλ σε ηχογράφηση, κατά τη διάρκεια του 1966 και του 1967. Τα πρωτότυπά μας, συμπεριλαμβανομένου " Acid Head" , " It was the only Girl" , και " Theme Song" είχαν airplay σε όλη τη δύση, όπως η διασκευή μας ενός κοινωνικού τραγουδιού διαμαρτυρίας Γερμανό στρατιωτικό Merritt που το (καβγατζές Bowles) τραγούδησε, έχων το δικαίωμα "City of Fools". Ο Jerry ήταν ο σύμβουλος μουσικής μας. Τον θυμηθήκατε; Ήταν μέλος του διάσημου Gene Vincent. Μας παρουσίασε πώς να κάνει τα σύνολα μας κρυψίνους strings" για τις κιθάρες μας, προτού ήταν διαθέσιμες στη Yakima. Είμαστε μια ευπροσάρμοστη μπάντα. Εκτός από την εκτέλεση των psychedelic και κοινωνικών τραγουδιών ήμαστε γνωστοί για,διασκευές επίσης της Blue-Eyed  soul, Teenie Bopper, και τι έχει έρθει να μαθευτεί ως " Βορειοδυτικά Sound". Και, θα μπορούσαμε να να παίζαμε τη μουσική αιθουσών χορού (όχι ότι θελήσαμε). Θυμάμαι ένα γεγονός που διοργανώνεται προς τιμή του έπειτα-κυβερνήτη Αλβέρτου Rosellini σε μια δημοκρατική σύνοδο στη Yakima, η προσοχή από το στάδιο ως ανθρώπους  με τα κοστούμια και τις εσθήτες κοίταξε επίμονα σε μας. Πρέπει να πω, προτιμήσαμε παίζοντας την μουσική ροκ από τη ηλικιακή ομάδα μας! Κρατήσαμε πολύ πολυάσχολος ή, καθε μερα της εβδομάδας. Νοικιάσαμε συχνά μια αίθουσα και βάλαμε στους χορούς και τις μάχες μας των συγκροτημάτων. Κάναμε τηλεοπτικές εμφανίσεις και αποδόσεις -καταστημάτων. Ταξιδεψαμε ακόμη και στο Λα Grande, Ή για να λάβουμε το κλειδί της πόλης. Δεν εμφανιστήκαμε ποτέ στην περιοχή του Σιάτλ, δεδομένου ότι λάβαμε την απόφαση να πάμε νότια, αντ' αυτού. Την 1 Ιουνίου 1967, μετά από αμέτρητα gigs που παίξαμε σε όλη την ανατολική Ουάσιγκτον και το Όρεγκον, τα επτά μέλη πυρήνων μετακόμισαν στο Hollywood, ασβέστιο, με το διευθυντή μας, George Radford, SR., (πατέρα του George Jr.). Κινηθήκαμε σε μια συμπαθητική γειτονιά, σε ένα ευρύχωρο σπίτι με έναν όμορφο κήπο περισυλλογής πίσω. Ασκήσαμε όλη την ώρα. Οι σπόλες ήρθαν κατά τη διάρκεια τόσων πολλών χρόνων να πει σε "στροφή αυτό down" ότι γίναμε φίλοι με τους. Είχαμε μια ακολουθία των γραφείων σε Hollywood, όπου συλλέξαμε καθημερινά για να κάνουμε την μάζα-αποστολή 45' μας υλικό του s και δημοσιότητας. Υιοθετήσαμε Sophie Tucker' διευθυντής του s, Jack Olephant, ως διευθυντή δημοσιότητάς μας (ελπίζω ότι συλλάβισα το όνομά του σωστά!). Μια από τη μουσική Matolla οικογένεια, φιλαράκος, ήταν άλλος των συμβούλων μουσικής μας. Λόγω πολλής σκληρής προωθητικής εργασίας που υποβλήθηκε από μας, τα τραγούδια μας έγιναν παρατηρημένα. Περιοδικό κιβωτίων μετρητών, το jukebox industry' όργανο σπιτιών του s, απαριθμημένο " Το θέμα Song" παραισθήσεων βελούδου σαν καλύτερο που μπορεί να γίνει. Η αρνητική πλευρά εκείνου του αρχείου ήταν ένα τραγούδι που τραγούδησα, γραπτός από το γονίδιο Vincent, ένα άλλο τραγούδι των κοινωνικών σχολίων αποκαλούμενο " Γεννημένος να είναι ένα κύλισμα Stone." Το πιό ξεχωριστό τραγούδι μας, το τώρα κλασικό psychedelic " Όξινο Head" , απαγορεύθηκε από airplay σε όλο τον κόσμο. Ο διευθυντής μας θεώρησε ότι αυτό ήταν μεγάλη δημοσιότητα. (Ειρωνικά, " Όξινο Head" ήταν ένα αντιναρκωτικό τραγούδι. Σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι είχαν το πρόβλημα που παίρνει μετά από τον τίτλο.) Αποδώσαμε L.A. στο διεθνή αερολιμένα ως τμήμα του περιγύρου υποδοχής για τη βασίλισσα του αγγλικού μεγάρου μουσικής, δύο τόνος Tessie O' Shea, ο τραγουδιστής που εμφανίζεται σε εκείνη την διάσημη φωτογραφία με το Beatles που περιβάλλει την. , Φυσικά, έπρεπε να πάρουμε μια παρόμοια φωτογραφία με την! Ο φημισμένος αρθρογράφος εφημερίδων της Νέας Υόρκης, κόμης Wilson, έγραψε μια ιστορία για αυτό, που λέει την κα O' Shea είχε μια πρόσθετη σύνδεση στις παραισθήσεις βελούδου, επειδή 15 το χρονών keyboardist μας, Steve Weed, " την έγραψε και ζήτησε το ukulele instructions". Αυτή η ιστορία, φυσικά, κατασκευάστηκε από το Jack Olephant, ο οποίος συνέβη ακριβώς να είναι Tessie' διευθυντής του s. Μιλώντας για το 15 χρονών τραγουδοποιό μεγαλοφυίας/keyboardist/τραγουδιστή μας, Steve Weed: πολλές hawking ιστοχώρων συντάξεις του CD που περιέχουν τα τραγούδια μας συνεχίζουν να διαιωνίζουν το μύθο ότι πάντρεψε Patty Hearst, η εφημερίδα heiress που ήταν απαγμένη από το στρατό απελευθέρωσης Symbionese. -- Ο διαφορετικός Steve Weed. -- Τίποτα για να πωλήσω το προϊόν, υποθέτω…. Όντας παιδιά από Yakima, είχαμε κάποια διασκέδαση ζωντανός σε Hollywood κατά τη διάρκεια του " Καλοκαίρι Love". Χρησιμοποιήσαμε για να ντύσουμε επάνω ως " hippies" και περίπατος κάτω από τη λεωφόρο Hollywood, που κυματίζει καθόλου τα gawkers στην οδό και στη διάβαση των αυτοκινήτων. Σκεφτήκαμε ότι αυτό ήταν τόσο αστείο. Απολαύσαμε επίσης το επικεφαλής κατάστημα Stash. Ήμαστε συνολικά παιδιά ευθύς-βελών, τα οποία didn' το ποτό τ ακόμη και, και αυτή η καθιέρωση άνοιξαν πραγματικά τα μάτια μας σε αυτό που συνέβαινε αυτήν την περίοδο. Ήταν μια μεγάλη ημέρα όταν πρόσθεσε το Stash 45 μας στο jukebox τους! Και τώρα έπειτα: Παρά αυτήν την επιτυχία, γιατί κουρδίσαμε την κίνηση πίσω σε Yakima και τη διάσπαση; Καλά, ήμαστε ακριβώς παιδιά. Ο μέσος όρος ηλικίας μας ήταν ακριβώς 17. Γίναμε homesick. Και, αρκετοί από μας εμπόδισαν στη συνέχιση με το διευθυντή μας. Ήμουν προσωπικά αγανακτισμένος του γεγονότος ότι το σκηνικό όνομά μου άλλαξαν σε Jimmie James. Όταν ρώτησα γιατί, είχα την υποχρέωση, " There' μέρος Α.Ε. των χρημάτων πίσω από εκείνο το name." Hmmm. Ι δεν είδε ποτέ οποιων δήποτε! Επίσης, δεν εκτιμήσαμε να πρέπει να παίξουμε τη μουσική αιθουσών χορού, ή teenie bopper τη μουσική, στους χορούς hippie. Αργά αλλά σίγουρα, κάθε ένας εγκαταλείψαμε το όλα. Το φθινόπωρο του 1967, αρκετοί από μας που επανασυνδεόμαστε σε Yakima ως Peppermint τσάι, για να αποδώσουμε ως μισούχρόνου ψυχαγωγία για την καλαθοσφαίριση κλόουν Harlem παρουσιάζουν σε Yakima. Παίξαμε ακριβώς τι θελήσαμε να παίξουμε. Ήταν καλύτερο gig που παίξαμε πάντα, επειδή κάναμε ακριβώς τι θελήσαμε. Μετά από αρκετούς από μας τα μέλη πυρήνων που αφέθηκαν, δύο άλλα αγόρια προσχώρησαν στην ομάδα σε Hollywood. Η πρόσθετη αναφορά πρέπει να αποτελεσθεί από τον τυμπανιστή Jon Juette, ο οποίος, αν και μη ικανός να παίξει στην αρχικοί καταγράφοντας και περιοδεύοντας ομάδα, έβαλε πολλές ενέργεια και πεποίθηση στη συμβολή που είχε στην ομάδα. Επίσης, Bruce Kitt ένωσε στην κιθάρα ρυθμού αργά στο παιχνίδι. Μετά από να επανεντοπίσουν σε Yakima, ο κ. Radford, η νεώτερος George, και μερικά άλλα αγόρια άρχισαν τις νέες παραισθήσεις βελούδου, αλλά εκείνη την ομάδα didn' τ τελευταίο. Λυπημένος να πουν, Ι haven' το τ που βλέπει οποιοι δήποτε από τους προηγούμενους συντρόφους ζωνών μου μέσα κοντά σε 40 έτη. Ούτε έχω ακούσει πολλές από τις καταγραφές μας από το 1967. Τραγούδια όπως " Hippie Girl" , " Μίνι Shimmy" , " Γεννημένος να είναι ένα κύλισμα Stone" και " Bigfoot" (γραπτός για την τρέλα Sasquatch) είναι μόνο τίτλοι σε μενα -- Μπορώ μετά βίας να θυμηθώ πώς πηγαίνουν.
Randy Bowles, March 2006

KIM FOWLEY, O καλτ Kim Fowley, παραγωγός δίσκων, ροκ impresario, τραγουδοποιός και μουσικός. Μάνατζερ των runaways, animal man κα και ο αρχικός δήμαρχος της sunset strip. «Ένας από τους πιό ζωηρόχρωμους χαρακτήρες στα χρονικά του ροκ εν ρόλ"

Outrageous: Kim Fowley from DANGEROUS MINDS on Vimeo.

Tι έχουμε μετά? Α Black Rebel MC Club

Εδώ είναι οι San Franciscans συμπολίτες των αδελφών της γιαγιάς μου από τα zeroes. Eπιστρέφουν μετά από 5 χρόνια στην πρώτη γραμμή με το "Beat the devil's tatoo".

Tι είναι ramones>?!

Αυτή δεν είναι ερώτηση. Αυτή είναι ερώτηση των παιδιών μας. Τι θα τους πούμε? H ΠΡΩΤΗ ΠΑΝΚ ΡΟΚ ΜΠΑΝΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Εδώ δεν θα πούμε τι προτείνουμε αλλά τι αποφεύγουμε...Ξεκινάμε από το 1976 και περνάμε τα καλύτερα 10 πρώτα μας άλμπουμ/χρόνια (!) με δύο μόνο απώλειες (Pleasant Dreams, και Subterrannean Jungle, υπέροχοι οι τίτλοι όμως). Στη συνέχεια και για τα επόμενα 10 χρόνια παθαίνουμε ένα πητερπανικό σύνδρομο και δε μεγαλώνουμε ποτέ... Πώς σας φαίνεται? Ωραίο in my book. Joey, DeeDee, Johnie rest in peace

Τι εστί Killing Joke?

 Jaz Coleman


Πριν από το σολντ αουτ σόου της μπάντας που παρουσιάστηκε στο Παρίσι στις 27 Σεπτεμβρίου, απονεμήθηκε στον Jaz Coleman , αοιδό των Killing Joke, ένα προσδίδον γόητρο βραβείο στο Casino de Paris. Παρουσία φίλων, της οικογένειας και  τοπικών αξιωματούχων, ο Jaz τιμήθηκε τυπικά ως `Chevalier des Arts et des Lettres' σε μια τελετή που η μουσική  από το νέο  άλμπουμ "Absolute Dissent" του "φονικού αστείου" έπαιξε παράλληλα με αναγνώσεις ποίησης και κομμάτια κλασικής μουσικής. Το  "Absolute Dissent" κυκλοφόρησε στις 27 Σεπτεμβρίου μέσω της Spinefarm  Records UK, περιέχει 12 ολοκαίνουργιες  συνθέσεις, και είναι την πρώτη φορά που η αρχική σύνθεση των KJ έχει παίξει μαζί μετά από σχεδόν 30 έτη. Νέο  σινγκλ/βίντεο, το`European Super State', προγραμματίζεται αυτήν την περίοδο για κυκλοφορία, και η μπάντα έχει δύο σόου  να παρουσιάσει  στο UK επιβεβαιωμένα για τον Οκτώβριο, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου στο Λονδίνο με την αρχική σύνθεση μετά από 28 έτη.
Αυτά είναι:
15/10 Εδιμβούργο, Picture House
16/10 Λονδίνο, Hammersmith Apollo
Η ελβετική μπάντα Young Gods θα είναι πρόσθετοι φιλοξενούμενοι και κατά τις δύο ημερομηνίες
Ο Jaz Coleman (φωνή, keyboards, ενορχηστρώσεις) - μία πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα, με ακόμα πιο ξεχωριστή φωνητική χροιά - τα τελευταία χρόνια αποτελεί τον βασικό σύνθέτη της Συμφωνικής Ορχήστρας της Πράγας, έχοντας συνεργαστεί στο παρελθόν και με άλλες σπουδαίες ορχήστρες, όπως η Συμφωνική και η Φιλαρμονική του Λονδίνου, η Φιλαρμονική του Auckland και το κουαρτέτο εγχόρδων της Νέας Ζηλανδίας.
Όπως με ενημερώνει το transistor.gr, οι Killing Joke έχουν εμφανιστεί ήδη την Παρασκευή, 8 Οκτωβρίου, στο Gagarin 205.
Προτεινόμενη δισκογραφία: Killing Joke 1980,What's This For 1981, Night Time 1985

Χαίρετε!

Γεια σας! Δε με αφήνουν να εκφραστώ ελεύθερα τα άλλα blogs και έτσι αποφάσισα να ανοίξω το δικό μου!
Ξεκινάμε λοιπόν gabba gabba hey!
Εδώ θα βρίσκετε πάντα ένα echo του playlist του 25, γιατί έτσι μας άρεσε τόσες δεκαετίες και έτσι θα μας αρέσει και στο μέλλον (we re going to live forever)
<div>-KILLING JOKE-Are you receiving?(live)
-RAMONES-Main man
-BLACK REBEL MOTORCYCLE CLUB-Conscience killer
-KIM FOWLEY-Underground lady
-VELVET ILLUSIONS-Acid head
-ELECTRIC PRUNES-Hideaway
-DEVO-Human rocket
-NEW YOUNG PONY CLUB-We want to (Horrors mix)
-LAETITIA SADIER-Un soir,un chien
-PHANTOM BAND-Into the corn
-LES SAVY FAV-High and unhinged
-NEW MODEL ARMY-Here comes the war
-KILLING JOKE-European super state
-GLASSER-Apply
-B SIDES-Like a dog
-FUTURE ISLANDS-Long flight
-REGINA SPEKTOR-Sailor song
-SMOKE FAIRIES-Hotel room
-SLEEPY SUN-Rigamaroo
-ISOBEL CAMPBELL &MARK LANEGAN-Get behind me
-A PLACE TO BURY STRANGERS-Suffragette city
-SENNEN-SOS
-PJ HARVEY-50ft queenie
"A tribute to John Peel"
-GO-BETWEENS-Here comes a city
-ROBYN HITCHCOCK &amp; THE VENUS 3-Ordinary millionaire
-CHARLATANS-Smash the system
-HEART THROBS-She's in trance
-RADIO DEPT.-This time around
-CROCODILES-Billy Speed
-SCREAMING TREES-Revelator

Read more: <a href="http://www.myspace.com/25radioshow#ixzz12QqkR7d2">http://www.myspace.com/25radioshow#ixzz12QqkR7d2</a></div>