Οχι άλλη μουσική!

"Όχι Moυσική" είναι το νέο στούντιο άλμπουμ των Stereolab (το δέκατο!), το οποίο προβλέπεται περίεργα να κυκλοφορήσει μέσα από τα βάθη της τρέχουσας, αυτοεπιβαλλόμενης μουσικής παύσης της ομάδας. Ηχογραφημμένο στα τέλη του 2007, αυτό το άλμπουμ δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των σέσιον που ωοτόκησαν την πιό πρόσφατη κυκλοφορία του γκρουπ, "χημικές χορδές" (2008). Κατά τρόπο ενδιαφέροντα, εντούτοις, αν και αυτές οι δύο πιό πρόσφατες προσφορές από το γκρουπ προέκυψαν μέσα  από την ίδια δημιουργική προέλευση, το "όχι μουσική" φεύγει πραγματικά μακρυά από τη χαρακτηριστική έκθεση της μπάντας, παρουσιάζοντας τις σκοτεινότερες, φορτωμένες synth άκρες και φρεσκότερους ρυθμούς, καθώς επίσης και ελαφριές, οπτιμιστικές, εμπνευσμένες από το λαουντζ ιδιότητες για τις οποίες οι Stereolab είναι γνωστοί και αγαπημένοι πράγματι, διάφορες διαδρομές δεν θα αισθάνονταν εξ ολοκλήρου από τη θέση στο διαφημιστικό της Στέλλα Artois  ή σε ένα από τα φιλμ του ρόζ πάνθηρα. Η Γαλλική προφορά ακόμα κυλίσματος της Laetitia Sadier, η σταματημένη και η λεπτή φωνητική χροιά κάθονται τέλεια μέσα σε αυτό αισθητικά. Τα λυρικά ποιήματά της δεν είναι  πάντα κατανοητά (αν και είναι αρκετά ενδιαφέροντα όταν είναι) και η φωνή της χρησιμοποιείται συχνά καθαρά για αυτές τις οργανικές και υφολογικές ιδιότητες. Οι οργανικές δυνατότητες του γκρουπ σε όλο αυτό το άλμπουμ είναι υψηλής ποιότητας, όπως είναι η κρυστάλλινη παραγωγή. Είναι ρυθμικά ενδιαφέρον, με μια υψηλή αναλογία σχεδίων ηλεκτρονικών τυμπάνων, η οποία δανείζει σε πολλές από τις διαδρομές μια δροσερή, μεταμοντέρνα άκρη. Το λεύκωμα δεν επιδεικνύει τόσο πολλή δράση κιθάρων όσο και προηγούμενες κυκλοφορίες των Stereolab - δεν είναι ακόμα και διακριτό σε διάφορες διαδρομές - αν και υπάρχει ένα ποικίλο και ενδιαφέρον μίγμα οργάνων στην επίδειξη, συμπεριλαμβανομένου ενός μεγάλου κομματιού πνευστών, μερικές σειρές, και πολλή συντονισμένη κρούση. Ο τομέας ξεχωρίζει της ενοργάνωσης ολόκληρου του λευκώματος, εντούτοις, είναι ο πολλαπλασιασμός και η ποικιλία των synths στην προσφορά. Μερικά έχουν μια φρέσκια, μεταμοντέρνα, όνειρο-ποπ εμπνευσμένη ποιότητα παρόμοια με τις εργασίες των εξαρτήσεων του Μπρούκλιν ισχίων όπως το Au Revoir Simone ή Savoir Adore άλλοι υγιείς πέρα από το ανάλογο, με το παχύ, βαρύ, sci-FI να εμπνέει τους ήχους. Οι ασημένιοι ήχοι άμμων (μίγμα μηχανών αυτοκρατόρων) ειδικά όπως ο Βαγγέλης ξεχνούν να υποβάλουν την ηχητική λωρίδα δρομέων λεπίδων - απολύτως διαφορετική από το αρχικό, περίεργο μίγμα της διαδρομής από τις χημικές χορδές. Σε όλη όχι τη μουσική φαίνεται να υπάρχει ένα φοβερό μέρος άμεσων επιρροών από μια τεράστια ποικιλία περιοχών από το Krautrock στο μετα-ροκ, τη δεκαετία του '60 ευρω-σκάει στην electronica. Εντούτοις, οι Stereolab είναι οι τελευταίοι μεταμοντέρνοι αναμίκτες, και ότι μπόρεσε να έχει μετατραπεί σε έναν τεράστιο ηχιτικό σκουπίδι έχει εξελιχθεί πραγματικά σε αυτό που αισθάνομαι ότι είναι η πιό ενδιαφέρουσα και τρέχουσα κυκλοφορία τους μέχρι σήμερα.